Van alles bereikt. En toch die vraag: “Wanneer is het genoeg?” 

Ik zat aan de ontbijttafel, nog een beetje wakker te worden, toen Kees naast me kwam zitten. Hij stelde me een vraag die hem bezighield: 

“Wanneer is het genoeg?” 

Een vraag waar ik direct wakker van werd. Zoals je misschien weet: ik houd niet van oppervlakkige gesprekken. Geef mij maar een vraag die ergens over gáát. 

En deze vraag die raakt iets fundamenteels. Want er zit iets in van ontevredenheid. Alsof het nooit genoeg is. En op een bepaalde manier ís dat ook zo. Ons ego wil altijd meer. Het is onverzadigbaar. Dat is niet goed of fout, maar het is wel goed om je daarvan bewust te zijn. 

Kun je tevreden zijn met wat er is? 

Tegelijkertijd heeft die medaille ook een andere kant.  
Kun je tevreden zijn met wat je hebt?  
Kun je simpelweg ZIJN met wat er is? 

Dat is voor mij de echte uitdaging. Want als je in de basis tevreden bent, ontstaat er rust. Vanuit die rust kun je bouwen. Aan wat er al ís én aan je ambitie. 

Verlangen in de onrust 

In ontevredenheid ligt vaak ook een verlangen verborgen. 
Kun je jouw verlangen zien? En durf je het ook echt te horen?  
Grappig genoeg lukt dat pas als je vanbinnen rust ervaart. 
Pas wanneer je afgestemd bent op jezelf, kun je verlangens op een manier vervullen die écht klopt. Op jouw manier. 

De prijs van alles vasthouden 

Wat ik vaak zie, en ook zelf heb ervaren, is hoe uitdagend het is om vast te houden wat je hebt opgebouwd. Juist omdat je het koste wat kost wilt behouden, verlies je soms het contact met jezelf. En dan komt een moment waarop je jezelf afvraagt: “Is dit het nou?” of “Wanneer is het genoeg?” 

Ik weet nog goed hoe ik het zelf meemaakte. Ik zat midden in een van mijn beste jaren. Maar vanbinnen voelde het níet als genoeg. Ik wilde meer. Groter. Beter.  

Ik was verzeild geraakt in het “Als… dan…”-principe. Ik dacht: “Als ik mijn doelen haal, dan komt de rust. Dan voel ik voldoening. Dan ben ik er.” 

Maar het werkte niet. 

Ik bouwde vanuit onrust. En dat leverde vooral stress op. Ik had iets opgebouwd dat me leegzoog in plaats van voedde. Totdat ik dat eerlijk onder ogen zag. Niet leuk, maar nodig.  

Het werd een keerpunt. 

Van binnen naar buiten bouwen 

Vanaf dat moment ben ik anders gaan werken. Ik ging bouwen vanuit het principe: van binnen naar buiten. Dat betekent grof gezegd: jezelf leren kennen, afstemmen op wie jij bent en van daaruit je bedrijf bouwen. Niet volgens klassieke strategieën of standaardmodellen, maar vanuit jouw fundament. En dat dan vertalen naar structuur, focus en een kloppend businessmodel. 

Je volgt dan je eigen pad. Niet dat van een ander. Niet omdat het zo hoort. En dat maakt het moeitelozer, omdat het natuurlijker voelt. 

Het verschil zit in je houding 

Zijn er nog steeds uitdagingen? Absoluut. Maar het verschil zit in de houding van waaruit je ermee omgaat. En die houding bepaalt of je bedrijf je voedt of juist uitput. 

Misschien herken je het. Misschien ben je hier zelf ook ergens. 

Wat ik je wil meegeven: het begint niet bij méér doen. Het begint bij terugkeren naar jezelf. 

Zit jij op zo’n punt? En wil je het niet alleen onderzoeken. Laten we kennismaken met elkaar. Ik help je graag op weg.